Straszliwy morderca, ponury krwiożerca. Bezbronna ofiara, choć uciec się stara.

Wychodzimy z małżonkiem w sobotę z mieszkania, a na ścianie koło schodów, tak troszkę wyżej niż głowa moja sięga, siedzi ON. Pająk w rozmiarze takim, że można by go ubierać w sweterki dla yorków, tylko trzeba by więcej rękawków dorobić.

Serce mi podskoczyło i stanęło, żołądek się skurczył, a mózg skołowaciał. Chwilę mi zajęło uporanie się z tą niesubordynacją narządów wewnętrznych, albowiem cały czas przed oczami miałam wizję, jak to bydlę wkrada się nam do domu i anektuje zaciszny kącik w sypialni, a w nocy przychodzi wtulić się w ciepły róg podusi jak śpię!!!! (I kto wie, może jeszcze pożycza moje swetry)
Żeby się chociaż do czynszu dorzucił, albo obiad ugotował, ale przypuszczam, że nie zamierza.

No ale wracając: poczwara siedzi tak na tej ścianie w pozycji "gotowy do startu", zpod falującej złowieszczo skudlonej sierści łypią czerwone, złe oczka, kłapią potężne szczęki zdolne ciąć stal, jad kapie i wypala dziury w schodach...

Mimo skołowacenia, momentalnie zadziałały instynkty wykształcone przez pokolenia przodków konfrontowanych na codzień z taką straszliwą, wielkoformatową zwierzyną futerkową (jak na przykład też tygrys szablozębny) i po odzyskaniu zmysłów zobaczyłam, że stoję wciśnięta w strategicznie korzystny punkt przy przeciwległej ścianie, tuż przy drzwiach do mieszkania gwarantujących szybką ewakuację. Złożyłam w myślach głęboki ukłon w stronę szanownych atentatów, którzy poziom odwagi roztropnie utrzymywali daleko poniżej maniakalnego bohaterstwa, gwarantując sobie tym samym może i brak sławy, ale za to długie i spokojne życie, po czym odezwałam się do małżonka w te słowy:

- Omatkobosko! Patrz! Ale morderca!!! Oje! Idź ty pierwszy, jak się na ciebie rzuci, to MOŻE sie obronisz, bo jesteś silniejszy niż ja i znasz takie różne chwyty!

Na co mój Dzielny Rycerz, znudzonym tonem, nie marnując na bestie nawet jednego spojrzenia:

- Widziałem go już, siedzi tu z tydzień chyba.
- Co?!! I ja koło niego codziennie przechodziłam? To dlaczego mi nie powiedziałeś?!!
- A po co?

I za tym pytaniem, wbrew pozorom, kryje się wielce roztropna decyzja - no bo faktycznie, po co? Oszczędziło to wszak paru dni niezłego cyrku i bezsennych nocy. Oraz nawet być może licznych i bolesnych złamań kończyn wskutek schodzenia po schodach z wykręconą o 180 stopni głową (bo przecież muszę mieć go na oku!)

No więc używając małżonka jako żywej tarczy jakoś się koło smoka przemknęłam, po powrocie też. A następnego dnia mordercy już, całe szczęście, nie było. Ufff. Widać nie wpisaliśmy się w jego preferencje co do wyboru ofiary. Z sąsiadów też nikogo nie brakuje, choć Frau von See z parteru powłóczy nogą w grubym opatrunku. Dzielna kobieta, nie poddała się bez walki!

...................

A skoro już jesteśmy przy potworach. Ogłoszenie z prasy lokalnej:

ATRAKCYJNY ZAMEK na wzgórzu, ze smokiem i huśtawką tanio sprzedam. Tylko poważne oferty. Kontakt: ksiezniczka_szloch-w-lochu@imperium.com