Ciemno wszędzie, głucho wszędzie. Co to będzie, co to będzie?

Zamknijcie drzwi od chałupy

I wejdźcie w krąg pieca łuny;
Zapalcie lampy, zapalcie świece,
W oknach zawieście całuny.
Niech ta szarość trupioblada
Szczelinami tu nie wpada.
Tylko żwawo, tylko śmiało,
Żeby wino nie zwietrzało!

 

Ciemno wszędzie, głucho wszędzie. Co to będzie, co to będzie?

 

Ano jesień będzie, duszyczki nieszczęsne, jesień, jako wieszcz wieszczy wierszem. A potem zima będzie.

I noce długie i ciemne nastaną, a dni jeno ciutkę mniej ciemne.
I podusia wasza lodowata będzie wieczorem, gdy na niej skroń umęczoną po trudach dnia złożyć będziecie chcieli. I aby kołderka was swym zimnem barbarzyńskim nie zmroziła na sztywno, w barłóg z kocyków dziesięciu się najpierw zakopiecie a nogi wasze w skarpety mechate odziane będą. Ze Snoopym, niebieskie.

I nastanie czas Wielkiego Zimna w łazience, gdzie najsampierw z rana rozebrać się jest nakazane, ażeby się potem ubrać, gdyż tak trzeba i drogi innej ku temu celowi nie ma. A ci, którzy ten nakaz ominąć zechcą, pod kołdrą się ubierając, kocykiem w krasnoludki wystającym z tyłu ze spodni ukarani zostaną.

I pojawia się Źli Ludzie, którzy rano w pociągach okna otwierać będą, niepomni na cierpienia wasze. A po tym ich poznacie, iż zamiast w kaftanie ciepłym i czapie z bobra, w przyodziewku lichym i cienkim jedynie do pociągu wchodzić będą - gorunco im jest bowiem wielce, gdyż bydlaki są to parchate, co dusze diabłowi zaprzedały, nogą jedną w czeluściach piekielnych już stoją i żar piekielny cięgiem w ciele czują. Przeto oczy otwarte miejcie, i ucieczką do innego wagonu w porę się salwujcie.

Stopy wasze strudzone alibo ślizgać się będą, sromotnym grożąc upadkiem, alibo w gnoju gościńca zatapiać aż po nogawice, a onuce wam przemokną i dzień cały w pracy zimno w kości sączyć będą.

I Bestia piekielna na świat spadnie, a imię jej Wicher Styczniowy. I parasulowi waszemu ona kiszki wyszarpie, uszy wam pokąsa zębiskami smoczymi ostrymi, kubrak porwie i między żebrami waszemi hulać i w brzuszek miękki dźgać będzie, przeto żupan pasem mocnym spinajcie i szalem ciepłym owijajcie się, albowiem tylko człowiek-naleśnik od Bestii bezpiecznym jest.

A kiedy wieczorem do domu wreszcie traficie, wyziębieni do kości szpiku ale jednocześnie jak szczur kanałowy spoceni, bo w autobusie było +30 stopni a żupanu zdjąć nie było jak miarą żadną, to padniecie niczym śledź martwy na sofę i zaprawdę powiadam wam, że tylko kakauko gorące was poratuje, i może parę ciasteczek, i może czekolada, albo wafle, albo ciepły budyń, albo wszystko naraz, albo po kolei, i znowu o umiarkowaniu w jadle i napitku przyrzeczenia wszelkie w diabły pójdą.

Ale nie lękajcie się, bo to nie są winy, które nie zostaną wam wybaczone. Oczywiście że zostanie wam odpuszczone, jeżeli marzniecie i jesteście smutni, albowiem jak nie wolno już więcej kalorii, ale bardzo się chce, to można. Jeno pludry o cal szersze obstalować będziecie musieli i żupan luźniejszy zakładać.

Więc nie obawiajcie się, i drogocenne ziarno endorfin na tą ziemię jałową, suchą, burą i zmarzniętą śmiało rzućcie! Potem sosikiem czekoladowym podlejcie je, a wykiełkuje.

A w niedziele i święta w spożywczaku o czekoladowego Baileysa proście, a będzie wam dany. I nad ciepłą, aromatyczną rzekę Latte z kieliszeczkiem siądźcie i o troskach doczesnych zapomnijcie, i misia sobie przytulcie.

I cieszcie się i radujcie, bo jak oznajmia pismo w biuletynie z Lidla, w tym tygodniu jest nutella w promocji, a broń to jest wszak potężna przeciw zwątpieniu i złu wszelkiemu.

Czekoladowych snów!

 

]:-*