Ewolucja bohatera drugoplanowego w tragedii greckiej. (Czyli jak to było naprawdę z Perseuszem)

 

(Portet pamięciowy bohatera.)

 

 

Miejsce: gdzieś na skalistym wybrzeżu morskim starożytnej Hellady.

Głos zza sceny:

"Andromedo, och, och, ma Andromedo! Ni na krok jeden nie odstąpię ja nigdy Ciebie! Nieba Ci przychylę i ambrozją boską poił Cię będę!"

Chór:

"Cóż teraz, ah, cóż teraz? Któż od Gorgony straszliwej uwolniż nas uciśnionych? Ah, nieszczęsnyż losie maluczkich!"

Pegaz Herozjusz, krzesze iskry kopytem:

"Gdzież jest ta ździra z wężami na łbie, ah gdzie ona?! Dawać mi jom tu, na Zeusa! Perseusz li tylko zbędnym mi balastem - od niego uwolnion, Potworze tej tyłek skopię, iż nie pozbiera się ta ona więcej już!"

Chór:

"Cóż teraz, ah, cóż teraz? Azaliż zaprawdę przepotworna Meduza pokonanaż zostanie przez konia tegoż o kopycie tak mizernym? Ah, nieszczęsnyż losie maluczkich!

 

Pegaz rusza do walki. Stukot kopyt, syk węży, heroiczne rżenie wysokim barytonem, szczęk końskich szczęk.

W końcu ostatni krzyk zwyciężonej Meduzy. Herozjusz, zbroczon krwią i jadem, ulatuje w kierunku zachodzącego słońca. Krew Potwory, bulgocząc, wsiąka w piasek.

Chór:

[Nie mogąc wykrztusić ni słowa, ze łzami wzruszenia patrzy za oddalającym się Herozjuszem i macha zasmarkaną chusteczką.]

Bądź jak Herozjusz. Bierz sprawy w swoje ręce kopyta, jeśli zajdzie potrzeba.

 

 

 

 

 

(Tu portertowi bohatera cześć oddają inni członkowie mitycznych

i fantastycznych lotnych brygad. Na całkiem realnej, kuchennej półce.)

 

 

 

..................................................................................................................................................

 

 

 

I jeszcze jedna taka sprawa. Nie wiem jak tam miał Perseusz z parkowaniem Pegaza i innych pojazdów, ale przypuszczam ze ten akurat aspekt jego życia był absolutnie bezstresowy - czego nie możemy powiedzieć my, dzisiaj, parkując pegazy spalinowe w miastach i mieścinkach. Bo nie dość, że wiecznie nie ma miejsca, to jeszcze (o)koniem stają nam na drodze urzędnicy ze swoimi parkomatami o technologii starszej niż Partenon.

 

W związku z tym, dzisiaj chcę wam publicznie coś obiecac. Otóż:

Ludzie (a raczej monstra, potwory) projektujący parkomaty, które przyjmują tylko monety, pójdą wszyscy jak jeden mąż do piekła. Jak bum-cyk-cyk. Szczególnie jak parkomat ten stoi na przykład w nadmorskiej miejscowości, na jedynym parkingu, oddalonym od plaży o 15 minut spacerku strefą z zakazem ruchu kołowego - a więc i od wszelkich placówek usługowo-handlowych dysponujących gotówką - co gwarantuje nam przynajmniej półgodzinną przebieżkę i żebraninę o drobniaki.

 

XXI wiek, ludzie w kosmos latają - i to bynajmniej nie na starożytnych pegazach - czasy międzykontynentalnych transakcji bezgotówkowych i... parkomaty na bilon...

Ale już ludzie (tfu - monstra, potwory) projektujący parkomaty przyjmujące TYLKO NIEKTÓRE monety (czyli konkretnie tylko Euro, bez Centów, nawet bez 50-tek) to mają w cichym, milutkim zakątku piekła zarezerwowane miejsce w takim specjalnym pokoiku dla V.I.B. -ów (Very Important BigAsshole) i zagwarantowany program specjalny w wersji endless looping i na poziomie hard core, a do tego room service 24 godziny na dobę, z najlepszymi pracownikami przeszkolonymi w temacie zacieśniania fizycznych i psychicznych relacji z klientem. I nie weźmiemy za to od nich ani nawet jednej złamanej 50-ciocentówki. Ma się ten gest w końcu.

Szkoda tylko, że dla warujących w nieopłaconym aucie kierowców i żebrających o drobniaki pasażerów nie zmieni to właściwie nic...