Kołysanka falującocicha.

[Ostrzeżenie o apopleksji dla maniaków poprawnej pisowni! Tekst zawiera dużą dawkę słów, które przez Ministerstwo Edukacji nie zostały dopuszczone do użytku w publicznych placówkach oświatowych. Uciekły więc, aby plenić się na dziko po swojemu, łączyć w kolorowe pary i na nowo wyrażać siebie. W swojej hippisowskiej beztrosce nigdy nie patrzą pod nogi, nałapałam ich więc we wkopane w ziemię słoiki i nie zawahałam się tu użyć.]

　

Pod oceanów powierzchnią słonowełnistą, w miejscach zacisznogłębnych, daleko od straszliwych burz czarnoramiennych, wirów żelaznoszczękich i szlaków okrętowych najeżonych stalą zimnoostrą, są takie ciepłe łąki podmorskie i laguny miękkopiaszczyste, na których gromadzi się i kondensuje w wodzie słoneczny blask.

Strumienie fotonów tańczącorozedrganych wpadają od góry jak rozżarzone druciki i rozpuszczają się w chmury opalizującozłote, wsiąkają w piasek na dnie, i nasycają wszystko dookoła topazowym światłem skrzącomigotliwym.

Woda jest tam jasnopachnąca - gruszkami i melonem słodkim.

Prądy morskie, gdy przepływają przez te akweny miodowe, lśnią tęczowozłociście jak bajeczne wężosmoki i zostawiają po sobie elektryzujący zapach letniej burzy. Plankton rozbłyska chmurami pomarańczowych iskierek, a przezroczyste meduzy wyglądają jak gwiazdy bursztynowoogniste, dryfujące wolno przez morelowe przestworza.

Rośliny w takich miejscach rosną bujnodziko, nasiąkają tym blaskiem złotopłynnym, żywoświetlistym, przybyłym z nieznanego im świata ponad powierzchnią wody i miraże zadziwiające ze sobą niosącym.

I szumią rośliny rybom kołysanki aksamitnomiękkie o słońcu i wietrze ciepłym, o zapachu słodkopysznym jabłek dojrzałych i koszonej trawy, o soczystej zieleni akacji i kwiatów morfofantazji nieskończonej.

Szumią o lipcowych truskawek smaku wibrującym, o niebie kryształowoniebieskim, które rozleglejsze jest od oceanu największego. O obłokach, płynacych przez to niebo jak ławice srebrnołuskie, o nasionkach dmuchawców maleńkich, podróżujących w dal bezkresnobłękitną, o horyzoncie upalnorozedrganym i barwnym tęczy wachlarzu, którym słońce żegna deszcz.

 

A ryby, zwabione tymi kołysankami i ciepłem miękkosennym, kładą się na dnie i zapadają w miód-drzemkę rozkosznosłodką, zagrzebując brzuchy w nagrzanym piasku. Leżą tak z oczami zamkniętymi, powidoków cudnych pełnymi, a w lśniącozłotych lusterkach ich łusek tańczą cytrynowe drobinki światła.

I wydaje się rybom, że unoszą się na wietrze razem z motylami zwiewnolekkimi i pierwszy raz widzą świat z góry, morze w słońcu błyszczące, łąki zieleniejące, i jeziora mrugające oczkiem szklistoturkusowym.

I tylko bardzo, niezmiernie rzadko naprawdę zdarzy się, że jakaś podwodna łódź zbytciekawska zapuści się aż tak głęboko, że przeszkodzi rybom w ich słonecznej drzemce, pełnej snów powolnogęstych i marzeń klonowosłodkich.

Chociaż, może i to jest tylko jedną z kropli ich podwodnego snu...

 

 

 

..............................................................................

 

 

 

 

 

 

 

 

..............................................................................

 

 

 

 

 

..............................................................................

 

 

Łikęd był słoneczny, prawdziwie SŁONECZNY! Nawet zjadłam loda na dworzu - odkrywszy nową wegańską cukiernio-kawiarnio-lodziarnię. Pyszności, i nie dlatego, że wegańskie, tylko głównie dlatego, że dawka cukru była o połowę mniejsza, niż jest to ogólnie przyjęte, a co znacząco pozytywnie wpływa na smak.

A to słońce tak mnie naładowało, że jak w niedzielę o północy szłam spać, to zrobiłam to na siłę, bo wcale spać mi się nie chciało. Mózg jechał radośnie na endorfinowym rodeo, przy każdym podskoku wynajdując nowy wątek do rozkminy, koniecznie tu i teraz:

[Nie idźmy jeszcze spać, no co ty, noc taka młoda, przed nami aż 5 godzin nudnego snu, a teraz obczajmy jakie kolory pelargonii kupimy w tym roku na balkon i czy do zapiekanki jutro dodać cebuli czy jednak nie. I czy ten kolega z liceum to miał na imię Światowid czy Światosław? Takie "światowe" imię miał. Fajnie było by pojechać w góry, ale przecież mam zepsutą nogę, no ale nad morzem to wszystko jedno, przydałby się nowy ręcznik plażowy, taki duży ale cienki, na Sycylii to dopiero były pyszne lody, i te wielgachne fikusy, a figi w Chorwacji, ah, takie miodne, żółte, i kozice górskie, ciekawe czy w tym roku w końcu pojedziemy w Alpy na Zugspitze, ołówek muszę kupić.... znowu zapomniałam tabletek do zmywarki... fajny był ten notesik z jamnikami.... rano muszę sobie nakleić... plastry na pięty bo te nowe trampki.... jak zwykle mnie..... obciera......ją...... chrrrrrr......]