Raporty z frontu.

 

Jest sobie korytarz. Po obu jego stronach, naprzeciwko siebie, dwoje drzwi:

- do maleńkiej kuchni, są ciągle otwarte, no bo wiadomo, nie ma po co zamykać
- do schowka na szczotki, jeszcze mniejszego niż kuchnia. Nie żaden kantorek dla sił sprzątających, gdzie kawa, herbata i krzesło, tylko po prostu mini-schowek na narzędzia pracy. Te drzwi są ciągle przymknięte, no bo wiadomo, nie ma na co patrzeć.

I teraz taka sytuacja.

Wchodzę do tego korytarza, zza zakrętu. Wchodzę do kuchni, chowam kubek do zmywarki, płukam sitko do herbaty. Wychodzę, i w tym momencie te drugie drzwi się otwierają i ze schowka na szczotki wychodzi mały, bardzo elegancki, srebrnowłosy Japończyk przyodziany w stalowoszary garnitur i dość zakłopotany wyraz twarzy. Zamyka drzwi, uśmiecha się niepewnie, lekko kłania. No to też się uśmiecham. Następuje wymiana uprzejmych "Hello".

Ja wryta w ziemię, z mętlikiem w głowie, kto schował delegata z Japonii do schowka na szczotki?! On też stoi, jakoś tak bokiem trochę i dziwnie przyklejony do klamki, jakby się nie mógł zdecydować czy ma uciec, czy schować się spowrotem.

Za chwilę się wyjaśniło oczywiście - szukał toalety. Ktoś mu pewnie powiedział, że to pierwsze drzwi za zakrętem - tylko nie od której strony zakrętu, a to jednak robi różnicę.

Ale:

Mój pobyt w kuchni co prawda nie był długi, razem z drogą zza winkla niech będzie 30 sekund, no ale te 30 sekund, a w zasadzie nawet dłużej, Japończyk siedział w schowku! A z jedynych tam rzeczy, mogących na zasadzie dalekich konotacji dziejowych kojarzyć się z toaletą, jest spora plastikowa miska niepierwszej świeżości, stojąca na taborecie. Różowa taka. Ze starą ścierą przewieszoną przez krawędź.

I teraz się tak zastanawiam, czy on naprawdę rozważał możliwość?

I konieczność?
Oraz zacofanie tych dzikich, europejskich barbarzyńców pod względem higieny i kanalizacji?
To musiało być doprawdy najdłuższe 30 sekund w życiu tego biedaka. Aż nie chcę myśleć, przez co by przeszedł decydując się na "tak".

 

.....................................................................

 

 

Oraz, komuś zasmakowało mleko z mojego kartonika we wspólnej lodówce. Te pół litra, które przynoszę sobie do kawy, starcza mi zawsze na 2 tygodnie albo dłużej - a tu nagle na niecały tydzień. I raz, i drugi, i po małej przerwie trzeci. Już rozważałam zastawienie sideł, na przykład w postaci silnego środka na przeczyszczenie - ale proceder ustał.

Niemniej jednak, może ktoś ma jakieś propozycje na wypadek, gdyby się to miało powtórzyć?

.....................................................................

 

A teraz pokrzepiające obrazki dla wszystkich, którzy jak ja spragnieni są wiosny.

Przy okazji doskonały przykład na to, jaką różnicę robi papier w malowaniu akwarelami. Popatrzcie jak całkowicie różne efekty dały te dwa papiery, ja nie malowałam inaczej (poza kolorami rzecz jasna) to po prostu inaczej wychodzi - czy to nie jest fascynujące?!

Jest.

:)

Nie martw się wilku, wiosna przyjdzie -

nawet gdyby wszyscy postanowili, że nie.

 

 

 

 

 

 

 

 

Detaliki, szczególiki, ogonki, wąsiki:

 

 

 

 

 

 

....................................................................