Przemyślenia o dniu powszednim.

Czy wy też w takie upały marzycie o cichym, oddanym służącym, który zawsze ma dla was w lodówce arbuza i lody kiedy przychodzicie po pracy do domu, ugotowani na miękko w autobusach?
A pózniej, podawszy już refreshings, zabiera się do gotowania obiadu, który sam oczywiście wymyślił.
Bo ja tak. Bo nie lubię gotować, szczególnie jak jest gorąco. 

Ale widzę siebie tak:
„Janie, przygotuj mi na jutro po pracy lemoniadę cytrynową, a kiedy wróci Pan Borsuk, podaj mu schłodzony napój z mate. Na obiad coś tam lekkiego, jakaś kasza, cukinia, wymyśl coś. Zupa może. Na deser zarżnij dorodnego arbuza, ale bezpośrednio przed podaniem, niechaj będzie świeży i ociekający posoką.“

I tyle, gotowe. I jak przyjdę do domu, to mogę od razu paść malowniczo na szezląg i zbolałym głosem narzekać na migreny spowodowane nadmiarem pasażerów w zbiorkomie, którego pojazdy pod względem temperatury nieodmiennie przypominają albo szybkowar albo zamrażarkę, w świecie komunikacji publicznej nie ma odcieni szarości. Tu się nie bierze jenców, wszystkich usiłuje się dobić na miejscu.
(To nie będzie potem tak tłoczno. I będzie mo na poskreślać następne linie z rozkładu)

Właściwie Jan nawet nie musiałby być człowiekiem, widzę tu chłonny rynek dla robotyki. Wymyślają jakieś roboty którym każą nurkować w ciemne głębiny pełne Nieznanego, jakieś sondy które potem samotnie dryfują w zimnym, pustym kosmosie i same sobie grają cichutko „Happy Birthsday“ i nawet ich nikt po pleckach nie poklepie z gratulacjami (czy co tam sondy mają zamiast plecków. Grzbieciki, pokrywy płyty głównej, dekielki na czujniku ruchu?)

No. A taki robot z zaprogramowanymi obiadami to by było wreszcie coś przydatnego. Do tego opcje dodatkowe, że ta lemoniada i arbuz, i proszę bardzo. Ja osobiście nawet byłabym gotowa wziąść kredyt, żeby posiąść takiego Jana. Jeszcze jakby odkurzać potrafił, to już pełny wypas. (Mamy pod domem drzewa produkujące tony białej waty a później tony małych, czepiających się wszystkiego nasionek, ogólnie ubaw od wiosny do jesieni) 

Tylko że jak znam ten świat, to pewnie podstawowa wersja Jana, dostępna za ludzkie pieniądze, serwowałaby oprócz obiadu co 20 minut blok reklamowy. Mehhh... No ale może dla równowagi miałby darmowego Netflixa albo HBO. 

Co do Netflixa: zaczęłam oglądać Alienistę i wymiękłam, ja się jednak nie nadaję do takich filmów - znaczy wizualnie bardzo ładny, ale umarłam z nudów. Nie potrafię rozgryzać tajemnic, szukać drugiego dna, iść po wskazówkach. Nic, nada, niente. Dla mnie trzebaby inaczej te filmy kręcić: najpierw pokazać kto zabił i dlaczego, a potem cały proces dochodzeniowy. 
Ale hiszpańską komedię „Toc, toc“ bardzo polecam, akcja toczy się w poczekalni gabinetu psychiatrycznego, no więc jak mamy grupę Hiszpanów z odchyleniami, to chyba więcej nie trzeba rekomendować? I choć jest przewidywalny (nawet dla mnie) to mimo to całkiem miły, po prostu fajne przedstawienie. 
I jest dokument o Iris Apfel, jeżu kolczasty, co to za kobieta, podziwiam ja niezmiennie, tak samo jak Quentina Crispa. Nie tylko za stylówe (choć oczywiście też), ale za całkowitą i niezłomną wierność sobie samemu, za radość z życia, tacy ludzie każdy dzień traktują jak tabliczkę ulubionej czekolady, albo kieliszek najlepszego martini. Nawet jak wicher w oczy dmie. Też tak się staram, ale hmmmm... no na razie jest jak jest ;) 


Na razie to mam ochotę leżeć tak jak ten tu, w dolnym rogu, o:

Te trzy okrągłe ząbki są tematem tutaj. Taka byłam nimi zafascynowana, że wszystko inne rysowałam dookoła nich właściwie ;) Ząbki wymiatają, co nie?

Fajny ten pomarańczowy mazak (wspomagany kredkami) 
Jest z zestawu, który trafił do mnie dzięki dobremu sercu koleżanki mRufy. 
Serdeczne dzięxy jeszcze raz !!!!  :)

Były sobie swinki trzy.

Ta w górnym rogu chyba za dużo sterydów zjadła.
No i to śliwkowe oko... jakaś ustawka była?

Czy z waszych sklepów też znikły wszystkie lody? Od dwóch tygodni usiłuję zjeść czekoladowego rożka - i jeszcze mi się nie udało. Wszystkie chłodnie wymiecione, są tylko te absurdalnie drogie kubeczki 250 ml za 5-6 Euro, tych nikt (jeszcze) nie chce, ale kto wie. 

Chyba sobie zrobię w domu znowu kawowe z nugatem w takim razie. 

Czołem, rogiem, i burakiem moi mili. 

Zaraz weekend.