Siły rządzące wszechświatem.

Dzień dobry kochane Misie, dzisiaj proszę przywitać się po raz kolejny z Lisem Stefanem. Śpi akurat, wiem, ale dam mu do przeczytania, jak tylko się obudzi.

Jak widzimy, Stefan zdecydował się tego wieczoru na małą drzemkę na świeżym powietrzu. Dla zdrowotności, bo cicha, spokojna ta noc była, i bezwietrzna (ah Stefanie, gdzie jest takie miejsce na mapie, gdzie aktualnie wiatry nie ciskają w twarz wyliniałą mewą, śniętym śledziem i reklamówką z Lidla?)

Na świeżym śniegu, do którego ja pałam odrazą wprost nieopisywalną, Stefanowi leży się mięciutko i wygodnie, puszyste śnieżynki spadają mu na pyszczek i łaskoczą - nasz Lis śni przez to o wsadzaniu nosa w puchate dmuchawce na słonecznej, zielonej łące i wcale nie jest mu zimno.

Jak się ma futro i TAKI ogon, to można!

A nawet jak w końcu zmarznie, to schowa się znowu do domku, w którym jak widać, przezornie zostawił włączone ogrzewanie, gdyż jest bardzo mądrym lisem.

Na razie jednak śpi i śni o buszowaniu w trawie i pogoni za motylkami siadającymi na dmuchawcach.

 

 

 

 

 

 

 

Właściwie to ten obrazek miał wyglądać całkiem inaczej: określone czarnym konturem jednokolorowe powierzchnie. Jednoznacznie zdefiniowane barwy. Błyszczący werniks. I koniecznie coś złotego!

 

 

No. To tyle, jeśli chodzi o plany:

Bo jak raz pomyślałam, że "może tylko tutaj trochę przetrę" i drapnęłam metalową szczoteczką - tak już przestać nie mogłam, gdyż to niezwykle wciąga...

To jest tak, jakby otworzyć paczkę pysznych ciasteczek w ciemnej czekoladzie i powiedzieć sobie "Zjem tylko jedno".

He he he.

No przecież od razu człowiek ma ochotę wyśmiać sam siebie i w głowę się stuknąć patelnią, że takie bzdury wygaduje. Prędzej piekło zamarznie, niż ludzkość oprze się Mocy Ciasteczka.

Tak, to jest naukowo udowodnione. Po zjedzeniu pierwszego ciasteczka wpada się w cookie-fiever i jest to silniejsze od... eee... od wszystkiego właściwie, a już najwłaściwiej i najbardziej to od zdrowego rozsądku, który siedzi wtedy tylko w kąciku, z twarzą wtuloną w swoje ramię oparte o ścianę, ozdobiony gilami do pasa i leje rzewne łzy. Potwierdziłam to osobiście i wielokrotnie, ciągnącym się całe lata eksperymentem na samej sobie, bo ja z wielką ochotą i ogromnym zaangażowaniem poświęcam się nauce. (Jeśli ma związek z ciemną czekoladą)

 

 

 

 

Jam częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro.

Tak, tak, i chwala ci za to :D

 

 

 

 

 

Dobra, odbiegłam od tematu zdaje się, wróćmy do Stefana: więc zaraz w tym transie zaczęłam tu i ówdzie siać chaos i zniszczenie grubym papierem ściernym, dziobać Stefana nożem (ja podła!), ciapać starym, kostropatym pędzlem, i znowu szczoką matalową go kłuj kłuj! No i było tak fajnie, że po skończeniu i   zabalsamowaniu zwłok  zawerniksowaniu pierwszego Stefana (na matowo) zakrzyknęłam od razu jak to krzyczy każde dziecko ściągane z kolorowej karuzeli: "Jeszcze raaaaz!!!"

No i był jeszcze raz:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tu można sobie znaleźć podobieństwa i różnice:

 

 

 

(Ten Stefan z misiem będzie u Le Szopa, 30 euro + okolo cos 6-8 euro przesyka, jakby ktoś go zapragnął drogą nieoficjalną, to pisać)

 

......................................................................................................................

 

To na koniec jeszcze jeden element ze świata sztuki, tym razem poezja:

Po drodze z pracy do lokalnego dworca mijam placyk, na którym dwa razy w tygodniu "rozbija się" targowisko.

I jest budka z serem.

A na budce slogan reklamowy o silnym zabarwieniu poetyckim, świadczący niezbicie o tym, iż Sprzedawca Sera to nie tylko sprzedawca sera, ale też człowiek o wrażliwym wnętrzu, wielbiący Homera&Goethego&Co, być może nawet deklamujący liryczne, wzniosłe werseta podczas wykonywania przyziemnych czynności kramarskich!

Poemat leci tak:

Käse, Käse, tra la la

Käse ist für alle da!

czyli w wolnym tłumaczeniu:

Serek, serek, sru tu tu,

Serek jest dla wszystkich tu!


To zdecydowanie poprawia nastój :)